بررسی تعلل ورزی تحصیلی و ابعاد آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی

زمینه و هدف: تعلل ورزی اغلب به عنوان یک تأخیر عمدی و غیر منطقی رفتار تعریف می شود که در میان دانشجویان سراسر جهان یک پدیده رایج به شمار می رود. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تعلل ورزی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در نیم سال دوم سال تحصیلی 94-1393 و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی انجام گردید. روش کار: این پژوهش از نوع مقطعی بود. جامعه مطالعه را کلیه دانشجویان خوابگاهی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و نمونه ها را 150 دانشجوی خوابگاهی این دانشگاه تشکیل دادند. روش نمونه گیری از نوع غیر احتمالی و ابزار به کار رفته، مقیاس تعلل ورزی تحصیلی solomon و rothblum (academic procrastination scale یا aps) بود. پایایی کل این مقیاس و ابعاد آن به روش ضریب cronbach¢s alpha در دامنه 41/0 تا 78/0 برآورد گردید. داده ها با استفاده از آزمون های 2c و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر طبق یافته ها، میزان تعلل ورزی و ابعاد آن به ترتیب 3/35، 0/28، 7/30 و 3/31 درصد بود. نتایج آزمون 2c نشان داد که تعلل در انجام تکالیف درسی، آماده سازی مقالات و نمره کل تعلل ورزی با عملکرد تحصیلی دانشجویان رشته پرستاری و مامایی ارتباط منفی معنی داری داشت (01/0 > p). بین نمره کل تعلل ورزی و ابعاد آن با عملکرد تحصیلی در نمونه کل دانشجویان ارتباط منفی معنی داری مشاهده شد (01/0 > p). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام حاکی از آن بود که نمره کل تعلل ورزی، بهترین پبش بینی کننده عملکرد تحصیلی می باشد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر تعلل ورزی تحصیلی را به عنوان شایع ترین عامل کاهش عملکرد تحصیلی دانشجویان مشخص نمود. بنابراین، انجام مطالعات تکمیلی در جهت علل تعلل ورزی تحصیلی ضروری به نظر می رسد.